Graditute

Het hoeft niet veel te zijn wat je hebt, om er toch dankbaar voor te zijn.

Ik genoot vandaag van een stevige wandeling. Om postzegels uit te sparen maakte ik een rondje als postbode.
Ik ben hier opgegroeid. Ik ken deze plaats als m'n broekzak.
En toch kwam ik op plaatsen waar ik nog niet eerder was geweest.
Genoot ik van de bijzondere huizen die ik onderweg tegenkwam. En verblijde ik een stuk of tig mensen met een kerstkaartje.

Het is me dit jaar weer gelukt om met een strak budget (nog strakker als anders!) voor de oppassen en de juffen een leuk kleinig kerstigheidje te kopen.
Ik vind het al een sport om voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten en ik geniet dan ook van een rondgang door verschillende winkels, alles bij elkaar te zoeken. En ondertussen groeien er in mijn hoofd ideeën en komt er toch wat leuks uit!.

Dinand heeft het door: Hij geeft aan dat hij moet plassen. Het zijn wel 10 druppels per keer en dat 10 keer op een middag. Maar zijn gezicht als hij ziet hoe trots ik ben. Dan is al die moeite, graag gedaan!

Florine zet, in haar eentje het huis van Lego Friends in elkaar. Ze keerde haar spaarpot om, oma legde wat in, en toen had ze genoeg (want hij was in de aanbieding). We moesten ervoor naar Rijswijk, maar ze heeft hem. Gister heeft ze 2 uur non stop gebouwd. Ze zat om 7 uur vanmorgen aangekleed beneden, om verder te bouwen. En uit school om kwart voor 3 is ze er tot half zes mee bezig geweest. Ik mocht uiteindelijk de barbecue en de grasmaaier maken, maar de rest deed zelf.
En ze genoot. En ik ook. Wat doet ze goed haar best! En wat is het gaaf als het dan lukt.

De momentjes met de kinderen uit de klas. Ik zie ze sprongen maken. En dat in deze tijd, het is heerlijk!

Het is bijna vakantie! Bijna uitslaaptijd! En mijn uitslaaptijd wordt verlengd. Alles hangt samen met slaap.
De wereld is gewoon veel gezelliger als je goed geslapen hebt. Als je er niet uit bent gegaan voor een huilend kind. Als je niet hebt liggen woelen en piekeren. En dat lukt steeds vaker! Maar over een week of 3 slaapt Florine in een nieuw bed. En Dinand in het juniorbed van haar.En dan kan hij er ook zelf uit!
En Florine regelt beneden zelf wat te drinken en de tv. Dus het komt goed met mijn slaap!

Mijn eten wordt schoner.
Gedreven door een kleiner budget, bekijk ik kritisch wat we in huis halen.
Zo drinken we veel meer water.
Haal ik groente en fruit op de markt (goedkoper en lekkerder!)
Eten we een paar keer per week geen vlees.
En betaal ik niemand om iets te doen wat ik ook zelf kan, dus maak ik steeds meer zelf (niet alles hoor!)
En ik voel me er beter bij!
Ik kan nog steeds goed snoepen, maar toch moest ik van de week twee gaatjes in m'n riem erbij prikken.
(en dat ik voor een week boodschappen in huis kan halen rond de 40 euro, vind ik ook echt een kick!)

Wat fijn dat ik kan genieten! Dat ik de regen op m'n gezicht mag voelen, dat ik lichtjes mag zien in de ogen van zoveel kinderen (niet in de laatste plaats de mijne). Dat ik hier mag wonen, dat ik hier mag werken.

De echte dingen in het leven.....
Die kosten niets!

Ik heb vandaag een geweldige brainwave gehad over wat we nou toch boven de bank moeten hangen. Nu nog zien dat we het ook kunnen maken....

Nog 7 nachtjes slapen en dan wordt het weer langzaam licht!

Uit

Langzaam liep ik door de paden.
Af en toe stopte ik.
Pakte ik wat, draaide het om, zette het terug.

Ken je dat gevoel? Als een kind met al het verjaardagsgeld in de speelgoedwinkel en dan ineens is alles het toch net niet.

Maar goed, dit was beter. Dit was de bibliotheek. En als bleek dat dat wat ik koos 'het toch net niet was' kon ik het gewoon terugbrengen.
En als bleek dat het 'het toch wel helemaal was' kon ik het ook terugbrengen.

Ik waande mezelf in het walhalla. Wat hebben er toch een hoop mensen een hoop verhalen in hun hoofd!

Ik was niet de enige in het walhalla.
Florine had net al haar boekjes uitgezocht. Alhoewel zij niet door paden slentert, de geur van boeken opsnuift, achterkanten leest en zich afvraagt of het een leuk boek zal zijn.
Zij pakt gewoon de eerste vier boeken die op ooghoogte liggen in de kast van haar niveau.

Dat kan ook.
Veel simpeler.

Rachel's Holiday. De vakantie van Rachel van Marian Keyes.
Ik pakt het, las de achterkant, zette het terug.
En kreeg het gevoel dat dat niet helemaal de juiste zet was.
En omdat ik zo op m'n intuïtie vertrouw tegenwoordig, nam ik die dan maar mee.

En ik las.
Ik las tot ver na bedtijd.
Ik las terwijl ik kookte
Terwijl ik ontbeet
Terwijl de kinderen iets aan me vroegen.
Terwijl de telefoon ging.

Ik zat in dat boek.
Dinand deed gister nog verwoede pogingen om mijn aandacht te trekken. Hij heeft denk ik wel 10 keer op mijn rug geslagen, voordat ik reageerde.
Vandaag kwam hij het boek brengen. Alsof hij wilde zeggen: "Lees het in godsnaam uit, want zo heb ik ook niets aan je"

Ik las en las. Ik gaf me over aan de grillen van Rachel. Geloofde ook dat het allemaal wel meeviel zo'n overdosis, als het maar niet de bedoeling was. En ik kwam, samen met haar langzaamaan tot een iets andere conclusie.
Ik leefde mee met haar, in haar proces. Ik voelde me ook bijna gevangen in zo'n klinkiek.
Ik accepteerde het einde en ik genoot van de epiloog.

En nu, 432 bladzijden verder, ben ik verdrietig omdat het verhaal is afgelopen. Zou ik nog wel meer willen weten. Over hoe het verder ging bijvoorbeeld.

Maar ik hou me in.
Ik ga pas vrijdag weer naar de bieb.
Denk ik.