Uit

Langzaam liep ik door de paden.
Af en toe stopte ik.
Pakte ik wat, draaide het om, zette het terug.

Ken je dat gevoel? Als een kind met al het verjaardagsgeld in de speelgoedwinkel en dan ineens is alles het toch net niet.

Maar goed, dit was beter. Dit was de bibliotheek. En als bleek dat dat wat ik koos 'het toch net niet was' kon ik het gewoon terugbrengen.
En als bleek dat het 'het toch wel helemaal was' kon ik het ook terugbrengen.

Ik waande mezelf in het walhalla. Wat hebben er toch een hoop mensen een hoop verhalen in hun hoofd!

Ik was niet de enige in het walhalla.
Florine had net al haar boekjes uitgezocht. Alhoewel zij niet door paden slentert, de geur van boeken opsnuift, achterkanten leest en zich afvraagt of het een leuk boek zal zijn.
Zij pakt gewoon de eerste vier boeken die op ooghoogte liggen in de kast van haar niveau.

Dat kan ook.
Veel simpeler.

Rachel's Holiday. De vakantie van Rachel van Marian Keyes.
Ik pakt het, las de achterkant, zette het terug.
En kreeg het gevoel dat dat niet helemaal de juiste zet was.
En omdat ik zo op m'n intuïtie vertrouw tegenwoordig, nam ik die dan maar mee.

En ik las.
Ik las tot ver na bedtijd.
Ik las terwijl ik kookte
Terwijl ik ontbeet
Terwijl de kinderen iets aan me vroegen.
Terwijl de telefoon ging.

Ik zat in dat boek.
Dinand deed gister nog verwoede pogingen om mijn aandacht te trekken. Hij heeft denk ik wel 10 keer op mijn rug geslagen, voordat ik reageerde.
Vandaag kwam hij het boek brengen. Alsof hij wilde zeggen: "Lees het in godsnaam uit, want zo heb ik ook niets aan je"

Ik las en las. Ik gaf me over aan de grillen van Rachel. Geloofde ook dat het allemaal wel meeviel zo'n overdosis, als het maar niet de bedoeling was. En ik kwam, samen met haar langzaamaan tot een iets andere conclusie.
Ik leefde mee met haar, in haar proces. Ik voelde me ook bijna gevangen in zo'n klinkiek.
Ik accepteerde het einde en ik genoot van de epiloog.

En nu, 432 bladzijden verder, ben ik verdrietig omdat het verhaal is afgelopen. Zou ik nog wel meer willen weten. Over hoe het verder ging bijvoorbeeld.

Maar ik hou me in.
Ik ga pas vrijdag weer naar de bieb.
Denk ik.