Geld vs Tijd

Als ik morgen de miljoen win, bel ik gelijk een aannemer.
Ik bestel dan: twee dakkapellen, twee afgewerkte kamers op zolder, nieuwe binnendeuren, nieuwe trapbekleding, een nieuwe badkamer, nieuwe buitendeuren en kozijnen beneden.
Het tweede telefoontje wordt naar een hovenier voor een nieuwe, gezellige achtertuin.
Het lijkt me heerlijk om zo'n vt-wonen huis te krijgen, of zo'n Rob's grote tuinverbouwing achtertuin. Wat heerlijk als alles voor je gedaan wordt!

De kans dat wij morgen de miljoen winnen is zeer klein: we spelen niet mee in een loterij.

Maar omdat we allebei een baan hebben waarbij tijd flexibel in te delen is/ ingedeeld wordt, zijn we wel veel thuis.
We hebben dus tijd.

Dus we trokken afgelopen maanden zelf ons bed en kledingkast uit elkaar.
We bestelden onze nieuwe meubels bij Ikea en waren dus uren zoet met het in elkaar zetten van de kasten, het bed en de lattenbodems (denk je dat je alles gehad hebt, ben je een uur bezig met lattenbodems).
We kochten voorstrijk en verf, plakten de randen af en veranderde een witte muur in petrol.
Ik ontwierp zelf een kast voor achter het bed, liet hout op maat zagen en zette hem in elkaar. Ok het kan steviger, maar het staat.

Vorige week kochten we plinten, we zaagden ze op maat, en zette ze vast.

Het kan netter, maar het kan ook slechter.

En als ik dan 's avonds in bed lig. Dan ben ik zo voldaan.
Hier zijn we zo mee bezig geweest, hier hebben we zo hard aan gewerkt. Ik voel me trots.

En ik vraag me serieus af of zo'n vt-wonen kamer een mens ooit dat fijne, zelfvoldane gevoel kan geven.

Misschien is het maar goed dat we morgen de miljoen niet winnen: De komende jaren hebben we steeds een keer een fijn en zelfvoldaan gevoel omdat er weer iets af is wat we zelf gedaan hebben.
En dat is onbetaalbaar!

Speldenprikjes

Moederdag.

Vanmorgen werd ik verrast met zelfgemaakte cadeaus een dvd en een ontbijtje op bed.
Vol trots stonden ze naast me en mijn hart zwol op.
Ik voel me meer als gezegend dat ik moeder mocht worden. En nog wel van de twee allerleukste kinderen van de hele wereld!
Wat fijn dat zij in mijn leven zijn gekomen. 
Wat fijn dat ik elke dag blij van ze wordt.

Moederdag

Het is een commercieel iets. Bedacht door een wenskaartenfabrikant, heb ik begrepen.
En dat was te merken de afgelopen weken.
Zoveel reclames.
Zoveel facebook likes voor statements als: "Deel dit als jij ook de liefste moeder hebt, en win dit verwenpakket voor haar"
Zelfs even het nieuws checken zorgde voor een poll: Heb jij je moederdagcadeau al in huis?

Moederdag

Het zijn kleine speldenprikjes. Al die commercie rond moederdag herinnert mij  er telkens weer, op pijnlijke manier aan het feit, dat ik geen moederdagcadeautje hoef te kopen.

Mijn cadeau voor mijn moeder kan niets anders zijn dan heel veel liefde, die ik elke dag in grote golven naar de hemel stuur.


En nee, ik ben niet zielig. En wens me nou vooral geen sterkte toe.
Ik heb en had meer dan genoeg kracht om, niet zozeer de dood, als wel het ziek zijn en het missen van mijn moeder een plek te geven in mijn leven.
Elke dag is er wel iets wat mij herinnert aan haar: Ik hoor mezelf iets zeggen, en dan echo't haar stem in mijn herinnering, omdat zij ooit hetzelfde zei tegen mij.
Of ik zie iets of iemand en herinner mij iets moois.

Gedachtes aan mijn moeder zijn (en dat is niet vanzelf gegaan) altijd fijne gedachtes. Gedachtes die ik oproep, omdat ik er op dat moment voor kies, of behoefte aan heb.

Dus ik ben blij als de dag van morgen komt.
Dan is de moederdaggekte weer over en kan ik zelf kiezen of en hoe ik aan haar denk.

Te snel groot

Het is heel bijzonder en heel gewoon.
Een dochter en een zoon.
Er zijn zoveel gezinnen met een dochter en zoon.

Maar die van mij zijn echt bijzonder.
Ze worden gewoon veel te snel groot!

Elke ochtend als Dinand bij mij in bed kruipt, heel dicht tegen me aan en me kusjes geeft en zegt dat hij van me houdt, dan vraag ik me af: "Hoe lang doet hij dit nog?"
Hij is 4 (en een half). Florine is 7 die komt lang niet altijd meer knuffelen.

Nee, zij zit in de creatieve fase: Ons huis vult zich langzaam met doosjes, knutsels, tekeningen en vooral met briefjes op deuren die de regels van die kamer vertellen.
Zij regelt haar dingen al helemaal zelf.
Met haar voer ik gesprekken over 'later als ik groot ben, wil jij dan op mijn kindjes passen? Want ik moet natuurlijk wel geld verdienen'  en 'wat zie je er leuk uit, mam'

Met hem gaan gesprekken over de plantjes op school die niet groeien in zand.
En over hoe iets gebouwd wordt.

Met haar voerde ik afgelopen week HET Sinterklaasgesprek: ze wilde wel eens weten hoe het nou zat met die cadeautjes die ze voor Sinterklaas had gevonden achter het schot. En ik kon niet meer wegkomen met: "Daar begrijp ik ook niets van" (Ma àm, het is toch jouw huis, jij weet het echt wel).
En ik wilde ook niet liegen.
We hebben een periode afgesloten. De magie van december krijgt voor haar nu een andere kleur.
Zij gaat van de magie van het ontvangen langzaam naar de magie van het geven. Te beginnen met een surprise die ze zal moeten maken.

Ze gaat ook wel eens 'alleen' naar school (gaat iets eerder weg dan Dinand en mij/Cas) of komt alleen naar huis.

Langzaamaan zetten we stapjes op weg naar zelfstandigheid.
Ze komen steeds meer los van ons, gaan steeds meer dingen zelf regelen. Ontdekken hun wereld, hun talenten en hun uitdagingen.
En wij zijn er steeds minder vaak op hen op te vangen als het misgaat.
Steeds vaker is dat de juf op school, of is er gewoon even helemaal niemand, omdat ze alleen buiten aan het spelen waren.

Ze zijn er aan toe. We hebben ze daarop voorbereid, we hebben uitgebreid gecontroleerd of ze zich ook echt aan de afspraken kunnen houden.
Ze ervaren dat ze altijd op ons terug kunnen vallen. Als ze zelf iets niet kunnen, ergens tegen aan lopen, stoute kinderen tegen komen, of zich niet begrepen voelen.
Ze weten dat hun geluk, onze prioriteit heef. En bovenal: ze weten dat we ontzettend van hen houden.

En ondertussen hopen wij, dat dat genoeg is.

En we leren ze tanden poetsen

Vanmorgen op de site van het rtl nieuws kwam ik een berichtje tegen over de media opvoeding van kinderen.
Er moest in een kleuterklas, volgens dit artikel, begonnen worden met media opvoeding, want tja, ook kleuters zitten tegenwoordig achter een tablet.....

Nou ben ik niet tegen media-opvoeding, helemaal niet. En ik ben ook niet tegen kleuters die een spelletje doen of een filmpje kijken op de tablet.
Maar ik vind het onderhand wel een beetje vervelend worden dat dat soort dingen gelijk op het bordje van het onderwijs gelegd worden.

In de methode sociaal-emotionele ontwikkeling die wij hebben staat, serieus, een les waarin ik de kinderen leer hoe ze hun tanden moeten poetsen.
Nou is die methode zo opgesteld dat je zelf een keuze uit de lesstof kan maken dus ik doe het niet elk jaar.
Ik heb het ook wel een keer gedaan hoor. Het was heel leuk: alle kinderen hun tandenborstel mee, en wij poetsen.

Maar is dat nou mijn taak?

Ik heb know how in huis waardoor ik weet welke vaardigheden een kleuter aangeboden moet krijgen om te leren lezen en rekenen en schrijven. Ik weet in welke volgorde dat moet. Ik heb de kennis om de omgeving in de groep zo in te richten dat ze al die vaardigheden op een kleutermanier (= spelen) kunnen opdoen. En ik kan het zo organiseren en observeren dat ik de vorderingen van de kinderen bij kan houden.
Dat is een vak. Het vak van leerkracht.

Maar er zijn toch ook dingen die echt thuis horen.
Tanden poetsen en leren omgaan met media horen daar bij.
Je hebt geen opleiding nodig om te kunnen bedenken dat je een kind een tandenborstel in zijn handen moet geven, en hem/haar na moet poetsen.

Het vergt ook geen hogere wiskunde om te bedenken dat je als ouder toezicht moet houden op het internetgebruik van je kind. En dat je ze pas volledige vrijheid kan geven als ze weten wat ze moeten doen als ze dingen tegenkomen waar ze van schrikken (liever nog als ze zoveel van alles weten dat ze er niet meer van schrikken) en als ze bewezen hebben verantwoordelijk om te kunnen gaan met internet en social media.

Als blijkt dat kinderen hun tanden niet poetsen, of dat ze te jong met dingen in aanraking komen die hen kunnen beschadigen? Is het dan de taak van het onderwijs om dat recht te trekken? Of moeten we de ouders daarop aan gaan spreken?

Ondertussen wachten wij rustig af tot een of andere onderzoeker het onderwijs gaat verzoeken om de kinderen te verwekken als dat bij de ouders zelf niet lukt.

Stekendeken

Dus, ik zocht een project voor een leuke deken. En ik stuitte op het blog van rosabears 
Hier is het Samen Haken Project van start gegaan. Er worden in 30 weken 36 blokken gehaakt met verschillende steken die samen een heel kleed vormen. Elke week een patroon gegeven.

Ik bestelde kleuren wol van Stylecraft DK en ik doe enthousiast mee. Elke vrijdag kijk ik uit naar het nieuwe patroon.
Soms is het wel even puzzelen, maar over het algemeen goed te doen. En vrijdagavond of zaterdag is mijn 'huiswerk' af.
Het wordt een meisjesdeken met oud roze, druifpaars, zwart, zilver en grijs. Een stoere meisjesdeken.
Mijn blokken worden iets te groot, dus als het goed is, eindig met een deken van 2,40 x 2,40.


Geïnspireerd hierdoor, en door mijn gebrek aan geduld, ontstond er in mijn hoofd het idee om ook een stekendeken te 'ontwerpen'.
Niet om ook een Samen Haken project te starten. O, nee, ik zie wat voor gal de ontwerpster over zich heen krijgt van mensen bij wie het niet helemaal lukt en dan gelijk het patroon de schuld geven. Laat maar.
Nee, mijn steken deken, wordt gewoon voor Dinand. Heeft hij ook een deken. En ik leer wat bij.
Ik ga wel proberen om erover te bloggen, dus mocht iemand denken: "Dat wil ik ook", dan kan je hier kijken wat ik doe.

Dat de deken voor Dinand wordt, geeft gelijk een probleem: Rood is zijn lievelingskleur. En ik vond het lastig om daar dan kleuren bij te bedenken die hij ook mooi vind en wat ik dan ook nog mooi vind.
Uiteindelijk lukt dat gewoon niet. Ik vind Rood mooi met herfstkleuren, of met zwart en grijs. Dat vond hij dan weer niets.
Ik heb goedkope wol gescoord bij de Zeeman: Rood, Wit, Blauw, Grijs. Dat wordt het. Het is tenslotte maar een probeerproject.

Ik wil wel allemaal stukken haken, maar niet allemaal even groot. En dus verschillende steken.

Deze keer buig ik me over de Interweave Stitch. Ik vond een filmpje op youtube hier.

Nou ik weet gelijk wel waar ik aan begonnen ben: Dit is geen gemakkelijke. Vooral het begin en het einde.
Ik heb ook na een paar rijen, het filmpje nodig om te bedenken hoe ik begin en eindig.
Ik maak een blok van 25 breed en 50 lang. Nog even te gaan dus.
Als het klaar is, zal ik een foto posten.

O, o, Cito

Florine buigt zich deze weken over de middentoetsen van Cito.
En eerlijk is eerlijk: Ik ben heel benieuwd hoe ze het doet.
Ik ben nieuwsgierig naar hoe mijn meisje presteert ten opzichte van het landelijk gemiddelde.
En ik ben vooral benieuwd of ze de hoge scores die ze de vorige keren had, vast heeft weten te houden. 
Als dat niet zo is, is er niet gelijk een ramp gaande. Dan hoop ik dat haar juf haar goed genoeg kent en begrijpt om te kunnen analyseren waarom ze minder scoort en als dat nodig is, zaken aan te pakken.
Het feit dat we de afgelopen week 's nachts voortdurend met haar in de weer zijn omdat ze zo benauwd is bijv. kan best een rede zijn waarom ze op het moment van die Cito's niet op de toppen van haar kunnen presteert.

En precies daar ligt het probleem wat ik heb met Cito.
Cito gaat om cijfertjes en niet over mensen.
Cito gaat over gemiddelde scores, landelijke cijfers.
Op zich ook niet slecht, alleen daar wordt de school wel op beoordeeld.

Er zitten 22 kinderen bij Florine in de klas.
Ik heb geen idee hoe die andere kinderen presteren, wil ik ook niet weten.
Ik weet dat het een geweldige klas is, met leuke kinderen die elkaar allemaal accepteren. Dat vind ik veel belangrijker om te weten.
Maar als er nou 2 dyslecten inzitten . Dan drukken die de score van de toetsen behoorlijk naar beneden.
En als kleine school heb je niet de buffer van de grote groep om die score op te vangen.
Dus is de kans op een lager gemiddelde groter als op een grotere school.

Wat jammer dat een school daar dan op afgerekend wordt!
Ik ben veel meer benieuwd naar de analyse die de school maakt van de Cito: Waarom hebben we deze uitslag? Kunnen we dat verklaren? En kunnen we er iets aan doen? Of niet?

Ik koos deze school niet om hun Cito-resultaten. 
Ik denk ook niet dat je daar als ouders naar moet kijken.
Ik koos deze school ook niet om hun uitstroom (hoeveel kinderen gaan naar welk voortgezet onderwijs).
Want ook daar zit het probleem: Als je 1 kind binnen de school kan houden die andere talenten heeft dan lezen, schrijven en rekenen, dan drukt die de gemiddelde zwaar naar beneden.
Het feit dat het kind misschien wel met plezier naar school is gegaan ondanks alle problematiek, daar zijn dan weer geen cijfertjes voor.....

Ik koos deze school om hun visie op het kind en om hun kleinschaligheid.
Iedereen op school kent iedereen.
Groep 8 is geen ver-van-mijn-bed-show. In groep 8 zit W. en die zegt altijd 'schatje' tegen Florine.
Deze school (een Dalton) leert mijn kinderen plannen. Heel handig want van ons gaan ze dat niet leren ;). Deze school leert mijn kinderen elkaar te helpen als dat nodig is.
Deze school leert mijn kind verantwoordelijk te zijn voor het werk en voor elkaar.

Maar bovenal heeft deze school als visie dat elk kind talent heeft. En dat elk talent gewaardeerd moet worden. En soms betreft dat talent schoolse zaken en soms zijn dat hele andere zaken. 
En die visie, dat totaalpakketje, dat leert mijn kind mens te zijn in deze maatschappij.
En dat heeft ze veel en veel harder nodig dan een goede Cito-score.

Gehaakte jurk AF!!!!

En daar is hij dan, mijn jurk! Ik ben er supertrots op.
Trots omdat hij leuk geworden is.
Trots omdat het toch min of meer mijn eigen ontwerp geworden is.
Maar vooral trots omdat ik hem uiteindelijk af heb gemaakt.

Een aantal mensen op Facebook vroegen of ik er een patroon van had.
Nou niet helemaal dus.
Maar ik ga proberen uit te leggen hoe hij in elkaar steekt.

Ik heb hier 8 bollen katia new cancun in zitten.
En ik heb gehaakt op haaknaald 2,5

Ik ben begonnen met de cirkels Het zijn er 5 geworden.

Ik haak ze aan elkaar door, op de punten waar ik ze aan elkaar wil hebben, in het lossenboogje de middelste steek te vervangen door een halve vaste om het boogje van de andere cirkel.


Daarna kwamen de driehoeken:

 

 

Om de driehoeken ben ik met een andere kleur mijn basissteek gaan doen: 1 vaste in het boogje, 5 losse 1 vaste in het volgende boogje.
In de hoeken van de driehoek heb ik  3 losse gedaan ipv 5.

De driehoeken zitten aan de cirkels vast op dezelfde manier waarop ik de cirkels aanelkaar zitten.

De ruimte tussen de driehoeken is ook opgevuld met de basissteek, waarbij ik in de hoeken steeds twee boogjes meenam (dat ik heb uitgebreider uitgelegd in een eerdere post).

Aan de onderkant zit eerst een rij vasten en daarna heb ik een rand gezocht op Pinterest die me aanstond. Die ben ik vervolgens vergeten te pinnen en is nu natuurlijk niet meer terug te vinden. Maar je kan natuurlijk zelf een randje zoeken wat je aanstaat.\
Deze rand eindigt met picootjes. Ik heb bij de kraag en de mouwen ook een pico gebruikt.


Vanaf de cirkels omhoog heb ik een variatie gemaakt van vasten, halve vasten, stokjes en V steken (stokje losse stokje in 1 steek, twee steken overslaan en weer stokje losse stokje).

In het midden heb ik een rij stokjes in de achterste lus gehaakt .
Daarop nog een rij stokjes.
Toen terug  naar die eerste rij stokjes en nu in de voorste rij stokjes gehaakt, de toer niet gesloten en erop weer een toer stokjes.
Daarop een toer vasten.
En zo heb ik een tunnel gecreeërd voor het lint.

Het lint is belangrijk want het zorgt ervoor dat de vierkanten die op weinig plekken vast zitten, niet het hele gewicht van je jurk hoeven dragen.

Na weer een paar toeren variaties met stokjes en losse heb ik deze vierkantjes opgehaakt

De beschrijving vind je hierhttp://www.artoftangle.com/lacy_flower_runner.htm


Daarna heb ik een paar toeren van de basissteek gedaan.

Een rij vasten met groen en toen met blauw steeds cirkels gehaakt: Aangechten, 11 l , En dan 9 stokjes samen haken (in elke losse een stokje maar de laatste keer niet doorhalen, pas op bij het laatste stokje in 1 keer voor alle stokjes doorhalen, vaste) dat weer met een hv vast aan de basis. Afhechten.

De schouders en het achterstuk zijn met de basissteek gehaakt.
Langs de rand een picosteekje
De mouwen  zijn een variatie van de basissteek en groepjes van 5 stokjes in de boogjes en afgewerkt met een pico.


Je moet een beetje ervaren zijn om dit op te pakken en bereid om veel uit te halen.

Maar dan heb je wel een heel uniek jurkje!
De rand is zoals gezegd met een pico steek.