Je spaart ervoor.
Je hoopt dat ze in de gelegenheid komen om te kiezen wat ze willen, niet gehinderd door allerlei vervelende dingen die op hun pad kunnen komen.
Je probeert ze een stabiele basis mee te geven.
Je probeert ze te leren hard te werken, verantwoordelijk te zijn, iets voor een ander over te hebben, assertief te zijn, hun mogelijkheden te verkennen, door te zetten en bovenal lief te hebben.
Je hoopt dat ze gelukkig zijn, gelukkig blijven, gelukkig worden.
Je zet alles op alles om dat voor elkaar te krijgen.
En dan stap je op de fiets. En terwijl je probeert niet om te vallen, al fietsend over het smalle .achterpad met een kind voorop en één achter, vat je dochter van 'bijna 5' het samen als:
Ik neem later drie dieren, maar maar twee verschillende. Eén poes en twee honden. En dan ga ik van die dingen kopen die oma Sonja ook heeft (ze bedoelt riemen). En ik hoop dat ik twee kinderen krijg. Twee tegelijk, want als die dan snel groot worden, kunnen ze de honden uitlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten